اینگونه عوارض بسته به سابقه جنسی و ویژگی‌های جسمی و جنسی افراد متفاوت خواهد بود لذا احتمال همه آن عوارضی که مطرح نمودید و آسیب‌هایی دیگر بسته به ویژگی های فرد، وجود دارد. در ادامه کمی درباره احکام شرعی و عوارض جسمی و روان‌شناختی این عمل با شما سخن خواهیم گفت اما خوب است بدانید از آنجا که دوران نامزدی، زمانی بانشاط و پراحساس ولذتبخش برای طرفین است، همه شکل‌های ارتباطی آن، به شکل خاطره‌ای شیرین برای طرفین باقی میماند و تداعی آن، انگیزه تکرار خواهد بود. مراجعینی داریم که با آغاز این نوع سکس و ارتباط جنسی در دوره نامزدی و تداعی لذت روانی این دوره با این لذت جنسی، اکنون که ماه‌ها از ازدواجشان گذشته است و وارد زندگی مشترک شده‌اند هنوز بر همان روش تمرکز دارند (البته غالبا با اصرار آقایان و اکراه بانوان) و گاه بعد از مدت‌ها، هنوز دختر باکره مانده است! این به معنای به هم ریختن سازمان روانی و عاطفی زن است که حاصلی جز کدورت عاطفی خانواده ندارد. پس با تمام توان، در این مورد خوددار باشید و به روش‌های دیگر ارتباط جنسی در این دوران فکر کنید.
حکم شرعی نزدیکی با همسر از پشت (دُبُر) عبارت است از:
آیات عظام امام خمینى، خامنه اى، صافى، مکارم و نورى: «کراهت شدید دارد». (آیت اللّه نورى، توضیح المسائل، م 452 ؛ امام خمینى و آیت اللّه صافى، توضیح المسائل مراجع، م 450 ؛ آیت اللّه مکارم، تعلیقات على العروة، احکام الحیض، السابع و آیت اللّه خامنه اى، استفتاء، س 425)
آیت اللّه سیستانى و آیت اللّه فاضل: «اگر زن راضى باشد، کراهت شدید دارد و اگر راضى نباشد، بنابر احتیاط واجب جایز نیست». (آیت اللّه فاضل، تعلیقات على العروة، احکام الحیض، السابع ؛ آیت اللّه سیستانى، توضیح المسائل مراجع، م 450)
آیات عظام بهجت، تبریزى و وحید: «بنابر احتیاط واجب، جایز نیست». (آیت اللّه وحید، منهاج الصالحین، ج 2، م 228 ؛ آیت اللّه بهجت، وسیلة النجاه، ج 1، م 268 ؛ آیت اللّه تبریزى، منهاج الصالحین، ج 1، م 228)
*** خوب است بدانید :
1. مهمترین عارضه ای که مجامعت از طریق مقعد (پشت- دُبُر) برای زن دارد این است که چون لذت حقیقی جنسی برای زن از طریق مقاربت از فرج و مجرای تناسلی حاصل می شود نه از طریق مقعد، بنابراین زن دچار سرد مزاجی و بی میلی جنسی شده و در آینده نزدیک خود را موجودی می یابد که وسیله دفع شهوت شده و خودش نباید از این عمل خدادادی لذتی ببرد.
2. زن در این نوع ارتباط دچار درد بسیار شدیدی خواهد شد که گاه تا مدتی امکان راه رفتن درست را از او خواهد گرفت ضمن اینکه این درد فراوان، هیچ لذتی از این رابطه جنسی برای او باقی نخواهد گذاشت.
3. از آنجا که ساختمان مقعد طوری است که ظرفیت پذیرش آلت مرد را ندارد (برخلاف واژن یا فرج که خاصیت ارتجاعی و لغزنده دارد) و هر لحظه امکان آسیب دیدگی ماهیچه حلقوی (اسفنگتر) دهانه مقعد و حتی پارگی آن وجود دارد. درنتیجه زن گرفتار درجاتی از بی اختیاری مدفوع شده و نیازمند جراحی و عوارض بعدی می شود. چون مرد در حال لذت جنسی فقط به فکر دفع شهوت خود است و حرکات بدون کنترل او هر لحظه می تواند به زن آسیب فیزیکی وارد کند.
4. مقعد محل ذخیره فضولات دستگاه گوارش (مدفوع) است که حاوی میکروبها فراوانی است. در اثر مالش و دخول آلت مرد این میکروبها می توانند وارد دستگاه تناسلی مرد شده خود و او را به عفونتهای خاصی مبتلا سازند. در حالی که مقاربت از راه واژن یا فرج چنین عوارضی به همراه ندارد.
5. مخاط مقعد بسیار ظریف و نازک است و احتمال پارگی و انتقال ویروس ایدز از طریق آن به داخل خون زیاد است و حتی یکی از علل شیوع ایدز در غرب از طریق جنسی، لواط و مقاربت از طریق مقعد است.
6. از آنجا که دهانه مقعد دارای ماهیچه ای حلقوی است، مانند یک کش محکم دور آلت مرد را گرفته و در لحظه خروج منی مانند یک سد عمل می کند. و در اثر این عمل احتمال پس زدن منی به عقب و فشار به کیسه های منی و غده پروستات و عوارض ناشی از آن خیلی زیاد است.
7. و نکته آخر اینکه از جمله عوارض مقاربت از راه مقعد ابتلای مرد به زود انزالی در آینده است. در نتیجه نمی تواند آنگونه که باید از همبستری با همسرش لذت ببرد و بنابراین دچار سرد مزاجی شده و مشکلات روحی پیدا خواهد کرد.
8. با توجه به این که، سیستم فیزیولوژیکی زن این چنین است که لذّت حادّ و حقیقی جنسی را معمولاً از همان مجرای طبیعی و خدادادیاش (قُبُل) احساس میکند؛ از این رو با مجامعت از همان طریق طبیعی، رابطهای دو طرفه برقرار شده و دو طرف به نحو رضایتمندی از یکدیگر لذّت میبرند؛ اما نزدیکی از «دُبُر» نمیتوان صد در صد، برآورده کنندهی حاجت روحی و جنسی زن باشد. در ادامهی این فرآیند، زن با عدم اشباع و ارضاء میل جنسی برخورد کرده و نوعی روانپریشی در ابعادِ عصب و عاطفه پیدا میکند (حالت نورزی). خاصه این که او در این حالت، فقط ابزاری جهت لذتبری یکسویهی مرد قرار گرفته و نمیتواند عکسالعمل مناسب آن هم با جهتگیری لذتبری متقابلِ جنسی داشته باشد.
9. در ادامه روند قبل، مرد همچنان به پر کردن ظرفیت جنسی خود مشغول شده و در عرض چند لحظه کوتاه به حدّ بالای کامگیری (اُرگاسمِ فعّال) میرسد و سریعاً حجم بالای شهوت را با بیرون ریختن منی، تخلیه میکند. امّا طرف مقابل، به دلیل ویژگی دیر فعّالی جنسی، هنوز در تکاپوست تا به نحوی خود را هماهنگ با مرد کرده و دستِ کم به همان اندازه که او لذّت برده، غریزه را پاسخ دهد. ولی هنوز در نیمه راه است که مرد با ریخته شدنِ سریع (و بلکه ناخواستهی) منی به بیرون، به مرحله سرد حسیّ جنسی وارد شده و نمیتواند پاسخگوی خوبی به واکنشِ جنسی زن (که هم اینک گرمِ رابطهسازی است) باشد. در نتیجه این زن است که ناکام میماند و لذا همچنان برداشتِ زن و سهم جنسی اش کمتر از مرد خواهد بود (پس، در عین رضایت، کراهت هم باقی است. چون دیگر دل زن به این حالات خوش و آرامی نمی گیرد و به هر حال، درصدی - حتی اندک - از ضربههای روحی به سیستم عصب و اُرگانیسم زن وارد میشود).
10. چون دخول از قسمتِ دُبُر، توأم با محدودیّتهای فیزیولوژیک مرد و زن است؛ از این رو، نیاز به شدّت و سختی از سوی مرد و لزوم اثرپذیری منفعلانهی زن بوده و این فشار به مقعد زن، عصبهای تناسلی مرد را تحریک کرده و موجب فعالیت کیسهی منی و در آخر، انزال زودرسِ منیِ مرد میشود. مشکلِ بعدی، از هیجان افتادنِ مرد، سستی عضلات، دوگانگی مزاجِ جنسی و حتّی سردمزاجی مرد است. به عبارتی، فقط زن آسیبپذیر نخواهد بود. مرد در دراز مدت و در اثر استمرار این حالات، به نوعی حساسیّتهای عصبهای آلت جنسی مبتلا شده و نسبت به زودانزالی منی، ناتوان شده و ادامهی این زودانزالی، میتواند نوعی سردمزاجی در مرد پدید آورد.
*** سخنی لطیف از امام احساس و عقل، امام صادق (علیه السلام): از ایشان درباره آمیزش از مقعد پرسیدند. حضرت در نهایت زیبایی فرمودند: «همسرت، عروسک و عشق زندگی توست؛ پس او را با این کار اذیت مکن.» (وسائل الشیعه، ج20،ص143)
نویسنده : عباسعلی هراتیا
